J 21, 3
Po zmartwychwstaniu Jezusa Piotr wraca nad jezioro, by łowić ryby. Wraz z nim idą inni apostołowie. Z pozoru nic się nie zmieniło, jak przed trzema laty Jezus musi objawić się przy obfitym połowie, aby Go rozpoznali. A jednak, nic już nie jest takie samo. Uczniowie są bogatsi o doświadczenie relacji z Mesjaszem – tym, który dokonywał cudów, umył im stopy w trakcie ostatniej wieczerzy i zmarł na krzyżu, a potem zmartwychwstał.
Jako Obieżyświaci zdążyliśmy wrócić z obozu żeglarskiego nad swoje jezioro codzienności, do naszych ryb, którymi są szkoła, studia, praca, dom rodzinny, czy wspólnota. Na pierwszy rzut oka nic się nie zmieniło. Jednak po pięciu dniach żeglowania, zarówno po wodach mazurskich, jak i duchowych, wszystko jest jakby nowe. My, młodzi, jesteśmy odmienieni. Mieliśmy okazję usłyszeć wezwanie Jezusa Wypłyń na głębię, wypowiedziane do nas ustami św. Jana Pawła II, wraz z jego apelem do młodych: Odkryj głębię własnego ducha, unikaj głębi świata. To właśnie staraliśmy się robić, odkrywać w sobie samym głębię, która czasem nas przeraża na tyle, że podobnie do świętego Piotra, nawet patrząc prosto w oczy Jezusa, zaczynamy się w niej topić.
Dużo było radości z przebywania razem, współtworzenia rzeczywistości na małej przestrzeni jachtu. Wspólnie stawialiśmy czoła wyzwaniom, przekraczając własne granice. Jak ubrał to w słowa św. Jan Paweł II, mieliśmy ufność wbrew własnej słabości, co pozwoliło nam odkryć w sobie to posłanie Odtąd ludzi łowić będziesz. Weszliśmy na drogę zawierzenia, aby w przyszłości dojść do momentu, w którym będziemy gotowi wypowiedzieć, jak Szymon Piotr, Panie, na twoje słowo…
Zachęcamy do obejrzenia filmu: